Geometrische kunst brengt kunst terug tot de objectieve essentie

Hoewel geometrisch abstracte kunst op zich geen kunststroming is, speelt deze wel (meer dan eens) een rol in de kunstgeschiedenis. Zo staan rondom de Eerste Wereldoorlog geometrische vormen centraal in het kubisme (Pablo Picasso en Georges Braque), constructivisme (Vladimir Tatlin en Kasimir Malewitch) en De Stijl (Piet Mondriaan en Theo van Doesburg). Deze eerste generatie geometrisch abstracten zoekt referentiepunten in verhoudingen en maten tussen vormen en kleuren. Onder meer als reactie op de overvloed aan subjectiviteit en emotionaliteit van andere kunstenaars, wil deze groep kunst concreet maken en terugbrengen tot een aantal basiselementen; tot de essentie.